8/27/2021
8/26/2021
7/28/2021
Əxlaqi-mənəvi dəyərlər
“Əxlaqi-mənəvi dəyərlər” dünyanın hər bir xalqına məxus olan əxlaq normalarının məcmuyidir. Hər bir xalqın özünəməxsus əxlaq normaları vardır. Lakin elə əxlaq normaları da vardır ki, onlar bütün bəşəriyyətə xasdır. Müxtəlif irqə mənsub olan, müxtəlif dillərdə danışan və müxtəlif dinə sitayiş edən insanların eyni əxlaq normalarına malik olması onların bir mənbədən qaynaqlandığını göstərir.
Əxlaq normaları–insanların davranış qaydalarının məcmuyidir. Bu davranış qaydaları insanların mənəviyyatını zənginləşdirdikdə dəyərə malik olur. Davranış qaydalarına müntəzəm olaraq əməl edən, onu göz-bəbəyi kimi qoruyub saxlayan və nəsildən-nəsilə ötürən millət özününküləşdirərək milliləşdirir. Əsirlər boyu yaşlı nəslin yaşatdığı və gənc nəslə ötürdüyü davranış qaydaları-davranış kodeksi “millimənəvi dəyərlər”-“əxlaqi-mənəvi dəyərlər” statusu alır. Özünəməxsus status almış bu davranış normalarını kim müəyyən etmişdir? Nə üçün bu qaydalar meydana gəlmişdir? Nə zamandan Yer üzündə davranış normaları müəyyən edilmişdir? Bütün bu sualların cavabını müqəddəs dini kitabımız olan Qurani Kərimdən oxumaq mümkündür. Belə ki, insanı Yaradan Tanrı onun davranış normalarını da müəyyən etmişdir. Yer üzündə insanın yarandığı dövrdən müasir dövrümüzə qədər olan bir vaxtda “əxlaqı-mənəvi dəyərlər” qorunub saxlanmış, nəsildən-nəslə ötürülmüşdür. Lakin müxtəlif xalqlar onu özünə xas olan tərzdə yaşatmışdır və milliləşdirmişdir. Nəinki insanlar, hətta bütün heyvanların həyat tərzini öyrəndikcə, aydın olur ki, onların da özünəməxsus davranış qaydaları vardır. “Əxlaqi-mənəvi dəyərlər” hər bir insanın həyatda tutduğu yoldur və bu yol əxlaq normalarından, cəmiyyət içərisindəki davranış qaydalarından, insanlar arasındakı münasibət formalarından ibarətdir. Bu dəyərlərin hər birinin mahiyyəti kitabda geniş şərh edilmişdir. Dərs vəsaiti pedaqoji universitetlərdə pedaqogika, milli əxlaq və ailə etikası fənnindən müəllim və tələbələrin istifadəsi üçün nəzərdə tutulmuşdur. İnanırıq ki, kitabda verilmiş məsələlər geniş oxucu kütləsinin marağına səbəb olacaqdır.
Elşən İsmayıl - Ruhumun Rəngləri
Gənc yazar, ssenarist, aktyor, rejissor və müəllim olan Elşən İsmayılın ikinci kitabı. Kitabda yazarın son illərdə sosial, psixoloji, milli və qlobal mövzularda yazdığı bəzi hekayələri yer almışdır.
Gənc dəliqanlı, Özəl Hərəkat birliyinin əməliyyatçısı olan Baybars Kağanlı tağım komandirinin əmriylə digər yoldaşları ilə birlikdə gizləndiyi təpəciyin arxasından qalxdı və dərhal qarşıdakı kolluğa doğru iti sürətlə qaçmağa başladı. O an gözlərində qətiyyən qoxudan əsər-əlamət yox idi. Ancaq tapşırılan xüsusi tapşırığı yerinə yetirmək və tezliklə qarşılaşacağı mənfur düşməni məhv etmək haqqında düşünürdü. Əllərini İsrail istehsalı olan “Tavor” markalı avtomatına sıxmış, cəld və son dərəcə ehtiyatlı hərəkətlərlə irəliləyirdi. Bir qədər getmişdi ki, nəhayət, əsas məntəqəyə - düşmənin təpəlikdə qurduğu düşərgəsinə gəlib çatdı. Vaxt itirmədən gizlənmək üçün əyildi və yerini rahatlayaraq kolluq sahədən qarşıya doğru boynundan asdığı binoklla baxmağa başladı. Diqqətinin yarısı düşmən çadırlarında, digərisə sol qulağında yerləşdirdiyi xüsusi mikroqurğuda idi. Onun vasitəsiylə əməliyyat başlayandan bəri komandirindən təlimatlar alırdı. Düşmən tərəfdə isə vəziyyət sabit idi: təxmini 10-dan çox çadır ətrafında Rusiya istehsalı “AKSM” avtomat silahla silahlanmış terrorçuların sayı 50-yə çatırdı. Onlar durmadan yerlərində var-gəl edir, ərazini nəzarətdə saxlayırdılar. Çadırların birində isə Yaxın Şərqin üç ən təhlükəli adamı toplantı keçirirdi. Onlar, İran Kəşfiyyatının nüfuzlu zabitlərindən Firuz Kaşğani, PKK terror təşkilatının bölgə rəhbəri Bahoz Barudi və xüsusi döyüş taktikasına, bu zamana qədərki əməliyyatlarda qazandığı mistik uğurlarına görə dünyanın bir çox təhlükəsizlik orqanlarının “qara siyahısı”-nda adı olan, bacarığı qədər əsrarəngiz gözəlliyə sahib, onlarla kəşfiyyat liderinin və mafiya başçısının mavi yuxularının əvəzsiz qəhrəmanı kürd qızı Dicle (Diclə-Dəclə) idi.
7/27/2021
Şərif Ağayar - Komandir
Əfsanəvi kəşfiyyatçı, Aprel şəhidi, polkovnik-leytenant Raquf Orucova həsr olunmuş “Komandir” romanı real faktlar əsasında qələmə alınıb. Əsərdə R.Orucovun həyatının və 25 illik mübarizəsinin bir qismi öz əksini tapıb. Üslubuna və quruluşuna görə ənənəvi olmayan romanın maraqla qarşılanacağına inanırıq.
Anamın itkin düşdüyünü eşidəndə səngərin yüz addımlığındakı uçurumun kənarından başımı çıxarıb bizi dayanmadan atəşə tutan düşmənin hərəkət istiqamətini izləyirdim. Xəbəri gətirən əsgəri tanımadım. Görünür, təzələrdən idi. Ön xəttə yeni gəldiyi hər hərəkətindən bəlli olurdu. Sürünə-sürünə yaxınlaşanda xeyrə gəlmədiyini anladım. Ağzını qulağıma yaxınlaşdırdı: “Cinlini alıblar!” Düşmənə görünməsindən qorxub başını aşağı basdım, mənə qısılıb sözlərinin qalanını asta səslə sanki torpağın qulağına pıçıldadı: “Hamı Çulluya qaçıb, ananla qardaşın yoxdur!” Başımdan küt ağrı tutdu, nəfəsim tıncıxdı, ayağa qalxıb qışqırmaq istədim, bacarmadım. Düşmən bütün istiqamətlərdən üstümüzə gəlirdi. Cəbhə boyu qanlı döyüşlər getdiyi vaxt hər cür xəbərə hazır idim, buna yox. Axı anam kənddə deyildi. Təhlükədən uzaq olsun deyə onu Qənbərlidə qohum evinə qoymuşduq. Döyüş gedən yerdə nə işi vardı? Qohumlar hardaydı? Bəlkə, Qənbərlini də dağıtmışdılar? Ətrafdakı daşları sərçə civiltisiylə yalayıb keçən güllələrə məhəl qoymadan ayağa qalxıb piyada bölüyünün qərar tutduğu səngərə qaçdım. Əsgərin söylədiklərini burda da təsdiq etdilər: Düşmən Cinliyə qəfil hücuma keçib, kənddəkilər Qənbərliyə qaçıb, anamla kiçik qardaşım Zabil yoxdur! Bölüyün “Niva”sına minib Çulluya yola düşdüm. Bədənimin bütün əzaları sızıldayırdı. İçimdə mərmi partlamışdı elə bil. Ayağımdakı qəlpələrin giziltisi artmışdı. Zabil evimizin balacasıydı. Civə kimi qaynayan şirin, diribaş uşağıydı. Ona qoşulanda mən də nadinclik 8 edirdim. Atam bəzən soyuğa-sazağa baxmadan bizi bayıra qovurdu. Qaçırdıq zirzəmiyə. Di gəl, orda da dinc dayanmırdıq. Gah küncə yığılan yeşikləri qurdalayır, gah pəncərəyə dırmaşır, gah qış üçün tədarük görülən banka bağlamalarını aşırırdıq. Atamın zabitəli səsi bizi zirzəmidə də haqlayır, ordan da perik salırdı. Tövlənin çardağına, ot bağlarının arasına - atamın səsi gəlib çatmayan yerə qaçırdıq. Anam haraylayırdı bizi, “soyuqlayacaqsınız” deyirdi. Onu eşitmirdik. Atamın üstünə qayıdırdı. Bizi evə çağırması üçün ona yalvarırdı. Biz öz kefimizdəydik! Atamın hirslənməyinə də, anamın hay-harayına da, soyuqdan titrətməyimizə də gülür, nəyi var əylənirdik. Üşüməyək deyə tövlənin çardağındakı ot bağlarından evcik düzəldib altına soxulurduq. Zabil qucağıma girib pişik kimi büzüşürdü.
Şərif Ağayar - Komandir
Əfsanəvi kəşfiyyatçı, Aprel şəhidi, polkovnik-leytenant Raquf Orucova həsr olunmuş “Komandir” romanı real faktlar əsasında qələmə alınıb. Əsərdə R.Orucovun həyatının və 25 illik mübarizəsinin bir qismi öz əksini tapıb. Üslubuna və quruluşuna görə ənənəvi olmayan romanın maraqla qarşılanacağına inanırıq.
Anamın itkin düşdüyünü eşidəndə səngərin yüz addımlığındakı uçurumun kənarından başımı çıxarıb bizi dayanmadan atəşə tutan düşmənin hərəkət istiqamətini izləyirdim. Xəbəri gətirən əsgəri tanımadım. Görünür, təzələrdən idi. Ön xəttə yeni gəldiyi hər hərəkətindən bəlli olurdu. Sürünə-sürünə yaxınlaşanda xeyrə gəlmədiyini anladım. Ağzını qulağıma yaxınlaşdırdı: “Cinlini alıblar!” Düşmənə görünməsindən qorxub başını aşağı basdım, mənə qısılıb sözlərinin qalanını asta səslə sanki torpağın qulağına pıçıldadı: “Hamı Çulluya qaçıb, ananla qardaşın yoxdur!” Başımdan küt ağrı tutdu, nəfəsim tıncıxdı, ayağa qalxıb qışqırmaq istədim, bacarmadım. Düşmən bütün istiqamətlərdən üstümüzə gəlirdi. Cəbhə boyu qanlı döyüşlər getdiyi vaxt hər cür xəbərə hazır idim, buna yox. Axı anam kənddə deyildi. Təhlükədən uzaq olsun deyə onu Qənbərlidə qohum evinə qoymuşduq. Döyüş gedən yerdə nə işi vardı? Qohumlar hardaydı? Bəlkə, Qənbərlini də dağıtmışdılar? Ətrafdakı daşları sərçə civiltisiylə yalayıb keçən güllələrə məhəl qoymadan ayağa qalxıb piyada bölüyünün qərar tutduğu səngərə qaçdım. Əsgərin söylədiklərini burda da təsdiq etdilər: Düşmən Cinliyə qəfil hücuma keçib, kənddəkilər Qənbərliyə qaçıb, anamla kiçik qardaşım Zabil yoxdur! Bölüyün “Niva”sına minib Çulluya yola düşdüm. Bədənimin bütün əzaları sızıldayırdı. İçimdə mərmi partlamışdı elə bil. Ayağımdakı qəlpələrin giziltisi artmışdı. Zabil evimizin balacasıydı. Civə kimi qaynayan şirin, diribaş uşağıydı. Ona qoşulanda mən də nadinclik 8 edirdim. Atam bəzən soyuğa-sazağa baxmadan bizi bayıra qovurdu. Qaçırdıq zirzəmiyə. Di gəl, orda da dinc dayanmırdıq. Gah küncə yığılan yeşikləri qurdalayır, gah pəncərəyə dırmaşır, gah qış üçün tədarük görülən banka bağlamalarını aşırırdıq. Atamın zabitəli səsi bizi zirzəmidə də haqlayır, ordan da perik salırdı. Tövlənin çardağına, ot bağlarının arasına - atamın səsi gəlib çatmayan yerə qaçırdıq. Anam haraylayırdı bizi, “soyuqlayacaqsınız” deyirdi. Onu eşitmirdik. Atamın üstünə qayıdırdı. Bizi evə çağırması üçün ona yalvarırdı. Biz öz kefimizdəydik! Atamın hirslənməyinə də, anamın hay-harayına da, soyuqdan titrətməyimizə də gülür, nəyi var əylənirdik. Üşüməyək deyə tövlənin çardağındakı ot bağlarından evcik düzəldib altına soxulurduq. Zabil qucağıma girib pişik kimi büzüşürdü.
Amid Selimoğlu - Sen benim 7. günümsün
Her şeyin güzel olacağına o kadar inanıyoruz ki bazen. Bazen de inanmış gibi yapıyoruz. Aldatıyoruz kendimizi, kendimizle. Ayna karşısında durup da gülmeye çalışmak gibi. Ağlamaktan utanırız diye bakamıyoruz kendimize. Yalanlarla sarmaş dolaşız, ama tertemiz geziniyoruz belki de. Onlar da öyle. Herkes. İspat etmek istemiyoruz bunu. Kim ister ki? Ayın lekelerine yüzümüzü çeviriyoruz, ancak güneşe sımsıkı sarılıyoruz, yaksa da olur değil mi? Bize kim gerekli, kim gereksiz bilmiyoruz ki. İşığa doğru yürüyoruz ancak. Karanlığın nasıl olduğunu düşünmüyoruz hiç. Biz ne biliyoruz? Sen mi daha iyisin, yoksa ben mi? Sana göre sen, bana göre de ben değil mi?.. Bu hiç değişmeyecek.
Amid Selimoğlu - Sen benim 7. günümsün
Her şeyin güzel olacağına o kadar inanıyoruz ki bazen. Bazen de inanmış gibi yapıyoruz. Aldatıyoruz kendimizi, kendimizle. Ayna karşısında durup da gülmeye çalışmak gibi. Ağlamaktan utanırız diye bakamıyoruz kendimize. Yalanlarla sarmaş dolaşız, ama tertemiz geziniyoruz belki de. Onlar da öyle. Herkes. İspat etmek istemiyoruz bunu. Kim ister ki? Ayın lekelerine yüzümüzü çeviriyoruz, ancak güneşe sımsıkı sarılıyoruz, yaksa da olur değil mi? Bize kim gerekli, kim gereksiz bilmiyoruz ki. İşığa doğru yürüyoruz ancak. Karanlığın nasıl olduğunu düşünmüyoruz hiç. Biz ne biliyoruz? Sen mi daha iyisin, yoksa ben mi? Sana göre sen, bana göre de ben değil mi?.. Bu hiç değişmeyecek.
Amid Səlimoğlu - 44 gün
VƏTƏN ÜÇÜN CANLARINI HEÇƏ SAYANLARIN XATİRƏSİNƏ...
Nə düşündüyünün heç bir anlamı olmadığı zamanlar vardır. Sualların cavabsız qaldığı, cavabların heç bir məna kəsb etmədiyi zamanlar. Dünyanın bir ucundan keyimişcə baxarsan həyata. Nə istədiyinin, nə düşündüyünün fərqinə varmazsan. İçindəki qəribə hiss sarar bədənini. Boğazın düyünlənər, hər sən danışmaq istədikcə. Ancaq qürurun bəlli etməz, gözlərini qaçırdar insanlardan səni. Eləcə susarsan... Sakit, dərin, sevinc dolu kədərlə... Mənim, sadəcə iyirmi yaşım vardı. Həyatımın sıfır nöqtəsində idim. Çox da uzaq olmayan keçmişimin bütün xatirələrini bir araya gətirdiyim gündə. Gələcəyim isə?..
Amid Səlimoğlu - 44 gün
VƏTƏN ÜÇÜN CANLARINI HEÇƏ SAYANLARIN XATİRƏSİNƏ...
Nə düşündüyünün heç bir anlamı olmadığı zamanlar vardır. Sualların cavabsız qaldığı, cavabların heç bir məna kəsb etmədiyi zamanlar. Dünyanın bir ucundan keyimişcə baxarsan həyata. Nə istədiyinin, nə düşündüyünün fərqinə varmazsan. İçindəki qəribə hiss sarar bədənini. Boğazın düyünlənər, hər sən danışmaq istədikcə. Ancaq qürurun bəlli etməz, gözlərini qaçırdar insanlardan səni. Eləcə susarsan... Sakit, dərin, sevinc dolu kədərlə... Mənim, sadəcə iyirmi yaşım vardı. Həyatımın sıfır nöqtəsində idim. Çox da uzaq olmayan keçmişimin bütün xatirələrini bir araya gətirdiyim gündə. Gələcəyim isə?..
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)